Pogubione chłopaki

 

słowa: Henryk Cyganik

muzyka: Grażyna Łapuszek

 

Trzeźwiejecie chłopaki nad ranem.
Nowy dzień się rozgląda jak głupi.
Wszystko jedno, co z wami się stanie.
Wy doprawdy chodzicie na skróty.
Szkoła dawno wypluła wasz rocznik,
na robotę nie ma szans w tym mieście.
Wyrzuceni na ślepy tor boczny
próbujecie odnaleźć się wreszcie.

Pogubione chłopaki w kuflu piwa we mgle.
Dzień w dzień, każdy jednak z beznadzieją na dnie.
Co z was jutro zostanie – pusta puszka i dres,
ławki w parku złamane, smutny menel i pies.
Pod złą gwiazdą rodzeni już na wejściu bez szans.
Ktoś na drobne rozmienił snów naiwnych wasz bank.
Źli jesteście, czy jacy może w życiu wam źle,
pogubione chłopaki, pogubione chłopaki
w kuflu piwa we mgle.

Paweł złapał robotę w markecie,
Ewa dzieciuch, a wyszła już za mąż.
Darek ojcu pomaga w biznesie,
Jola z matką prysnęła do Stanów.
Jakieś miejsce znaleźli na ziemi
wasi kumple, dziewczyny z osiedla,
u was nic się na lepsze nie zmieni,
mgła nad wami, mgła nad wami
i pustka zaległa.
 

Pogubione chłopaki...